نا امیدی در مسیر مهاجرت و ۱۰ راهکار برای غلبه بر آن
زمان مطالعه : 12 دقیقه ناامیدی یک واقعیت است که بارها برای تک تک ما به وجود آماده است. میتوان گفت ناامیدی نوعی اندوه است؛ اندوهی که از مقایسه آنچه که میخواستیم با آنچه که هستیم، ایجاد میشود. در مسیر پیشرفت شغلی و مهاجرت، نا امیدی میتواند ریشه های بسیاری داشته باشد، از طرز تفکر و منطق فکری گرفته، تا صحت اطلاعات، گستره قوانین و میزان تلاش و حمایت های موجود. توجه: در ادامه دو ویدئو کوتاه توسط خانم دکتر نظامی و دکتر زربخش در سایت یوتیوب بارگزاری شده که در صورتی که آنها را نمیبینید، از فیلتر شکن مناسب استفاده کنید. https://youtu.be/N_TdrKYeRR0https://youtu.be/UXv2ob2pyPw زمانی که انتظاراتمان در زندگی تحقق نمییابد، ناخودآگاه احساس ناامیدی میکنیم. احساس ناامیدی کردن چیز عجیبی نیست، تنها باید یاد بگیریم و تمرین کنیم که چطور با این احساس کنار بیاییم. یک فرد امن، یا منتور با تجربه و یا روانشناس و کوچ ماهر میتواند در شناخت و کنار آمدن با این احساس و هر احساس ناخوشایند دیگر به شما کمک کند. ممکن است در این مسیر مجبور شوید تا به اعماق ضمیر ناخودآگاه خود سفر کنید، تا باور ها و اطلاعات نادرست را کشف کنید. ولی نهایتا با مدیریت این احساسات، میتوانید به موفقیت برسید و زندگی موفق و ثبات روحی را تجربه خواهید کرد. نا امیدی چیست؟ در لغت واژه یأس و ناامیدی به فقدان امید و برآورده نشدن انتظارات تعبیر میشود. به عنوان یک حس، یأس به احساس پشیمانی یا اندوه ناشی از فقدان مربوط میشود. در حالت کلی یک فقدان میتواند ازدستدادن یک دارایی یا تغییر در موقعیتی باشد مانند ازدستدادن شغل یا خانه، گرفتن نمره پایین در کنکور یا جواب تست زبان بد. افراد به دلایل مختلف دچار نا امیدی در حین مسیر میشوند. درست همانطور که هرکسی به دلیلی ناامید میشود، پاسخ هر کس به این احساس نیز بسیار شخصی و متفاوت است. این احساس باعث میشود فرد علاقه خود را به موضوعات مهم، فعالیتها، رویدادها، افراد و یا هدف از دست بدهد. وقتی ناامیدی در شخص قوی میشود، حتی دیگر چیزهایی را که قبلاً مهم بودند، برایش ارزش ندارند. احساس یأس غالباً با احساس ناتوانی، درماندگی، دل کندن، اسارت، افسردگی و انزوا همراه است. بیتوجهی به ناامیدی مهاجرت چه تأثیری در سلامت روان دارد؟ احساس یأس در مسیر پیشرفت شغلی و یا مهاجرت مداوم اثر سوء بر سلامت روان فرد دارد. برای افرادی که هنوز پروسه پیشرفت تحصیلی شغلی یا مهاجرت را شروع نکرده اند، ممکن است این احساس به کل پیش نیاید، چون انتظار و برنامه ریزی هنوز انجام نشده است. ولی وقتی شخص یک بار مسیر را شروع کرده، و در طی مسیر ناامید میشود، احتمال ابتلا به اختلالات روانی وجود دارد. این اختلالات میتواند شامل این موارد باشد: افسردگی، اضطراب، اختلال دو قطبی، اختلالات تغذیه، استرس پس از شکست. در موارد بسیار شدید امکان بروز اختلالات شدید تا از وابستگی به مواد و ایدههای خودکشی نیز محال نیست. چرا احساس ناامیدی می کنیم؟ ناامیدی عمدتا ناشی از عدم تطابق و ناهماهنگی میان احساسات، افکار و انتظارات ما با واقعیت است. برخی از انواع ناامیدی در مسیر مهاجرت و پیشرفت تحصیلی شغلی، قابل پیشبینی و پیشگیری هستند، شناخت این دسته از ناامیدیها و پاسخ مناسب به آنها اهمیت دارد. اما احساس ناامیدی مداوم و مزمن در مسیر پیشرفت، میتواند نتیجه الگوی تفکر نادرست، اطلاعات نادرست و یا شاید یک منطق نادرست باشد. برای شناخت و درمان ناامیدیهایی که به این علت ایجاد میشوند، باید الگوی تفکر و روند تصمیم گیری ها را بازبینی و اصلاح کنید. واکنش شما به حس نامیدی و روشی که برای غلبه بر آن انتخاب میکنید، تا حد زیادی به منبع و دلیل ناامیدی بستگی دارد. برای مثال اگر برای یک موقعیت شغلی درخواست دادهاید و موفق به گرفتن آن نشدهاید، ناامید میشوید و به این فکر میکنید که اگر ارتقا شغلی را گرفته بودید، چقدر همه چیز در زندگیتان بهتر میشد. در مواردی ازایندست، باید تصمیمی بگیرید. میخواهید در همین شغل، زیر دست کسی کار کنید که برای شما جای پیشرفت ندارد؟ یا اینکه میخواهید مسیر پیشرفت تحصیلی شغلی خود را در جای دیگری امتحان کنید؟ آیا نادیده گرفتن و انکار ناامیدی راه حل است؟ برخی تصور میکنند اگر در مورد چیزی حرف نزنند، آن چیز اتفاق نمیافتد یا خودش حل میشود. این تصور بیشتر به نگاه برمیگردد که اگر به چیزی توجه کنید، در واقع دارید به ان انرژی میدهید و وقوع آنرا محتمل تر میکنید. در عمل اینطور نیست. این طرز فکر، متأسفانه، تأثیر منفی بر عمیقتر شدن حس نوامیدی دارد. به علاوه، عدم توجه به این حس باعث میشود که برای حل مشکل اقدامی نکنید. تأثیرات منفی ناامیدی حل نشده بر روابط فردی و حرفه ای نیز دیده میشود. این بدان دلیل است که کسی که نا امید است به دلیل ترس از طرد شدن یا یأس بیشتر، به سختی میتواند به کسی اعتماد کند. چشم اندازهایمان در مسیر مهاجرت را جدی بگیریم مارتین سلیگمن، از اساتید روانشناسی مثبت و طراح نظریه درماندگی آموختهشده می گوید: “ما بیش از اینکه توسط گذشته برانگیخته شویم، به وسیله ی آینده فراخوانده می شویم”. منظور سلیگمن این بود که چشم اندازها و آرزوهای ما بسیار بیشتر از تاریخچه ای که بر ما گذشته به تاب آوریمان کمک می کند، ما را بر می انگیزد و به حرکت وا میدارد. در واقع مسیر زندگی ما، چه به صورت فردی و چه جمعی، تا حد زیادی به موانع و فرصت هایی مربوط می شود که پیش روی ما قرار دارد نه آنچه در گذشته برای ما اتفاق افتاده است. شگفت انگیز بودن این عقیده، بیش از قابل اثبات بودن آن اهمیت دارد. این سخن دقیقا تایید کننده ی این نظریه است که انسان ها با تکیه بر طبیعت تکامل یافته لُب های پیشانی شان، برای توجه به آینده ساخته شده اند. پیش بینی آب و هوا، برنامه ریزی برای تعطیلات و بازنشستگی، آماده شدن برای جلسات، قفل کردن در ماشین، پس انداز پول، ایجاد تمهیدات برای مهاجرت، تحصیل یا اشتغال در یک کشور خارجی و بسیاری از فعالیت های دیگری که انجام می دهیم به ظرفیت شگرف ما برای فکر کردن درباره ی آینده اشاره دارد. فرض کنید به فکر یک مهاجرت تخصصی و اخذ موقعیت شغلی مناسب خود
نا امیدی در مسیر مهاجرت و ۱۰ راهکار برای غلبه بر آن بیشتر بخوانید »